Wij hebben de luxe van niet alleen midden in de Vlaamse Ardennen te wonen, maar ook vlak bij de Zwalmstreek te vertoeven.
Je zou denken die twee streken liggen zo dicht bij elkaar dus zo verschillend zullen ze toch wel niet zijn. En toch vind ik dat er wel degelijk een verschil tussen de twee is. Terwijl de Zwalmstreek gezapig glooiende weidse zichten heeft, is de Vlaamse Ardennen net iets pittiger; kortere steilere hellinkjes en wat meer bos.
Beide hebben absoluut hun charme. Deze wandeling toont bij uitstek wat voor charme de Zwalmstreek in zich heeft.
Ons startpunt is Sint Maria Horebeke. Langs de Dorpstraat is er parkeerplaats genoeg. Je loopt dan richting de kerk en passeert knooppunt 81. Aan de kerk, schuin tegenover de straat Rokegem, moet je op zoek gaan naar Ketse, een klein straatje dat enkel te voet en met de fiets toegankelijk is. Dit leidt recht naar Sint Kornelis Horebeke. Hier kan je richting wandelknooppunt 82 vertrekken.
Het is zo’n wegje dat de twee dorpjes verbindt, tussen de velden, eerst naar beneden en dan naar boven. Zo’n voetweg met veel geschiedenis. We waren nog maar net vertrokken of we moesten een oud kranig mannetje kruisen. “Je moet niet uit de weg gaan voor mij hoor” zei ie. En stapte stevig door op de weg die hij misschien al heel zijn leven op zondag aflegt.
Valo wou absoluut de rest van onze wandeling verkennen en ging er stevig van door. Zoveel geuren om op te snuffelen. Wanneer het pad terug begint te stijgen nader je Sint Kornelis Horebeke. Je kom stilaan terug tussen bebouwing. Eenmaal helemaal boven duik je tussen twee huizen op in het dorp. Je mag direct naar links afslaan. Achter de kerk door, nog altijd richting knooppunt 82. Een andere hond aan de overkant van de straat? Oh oh mag ik oversteken? Nee Valootje blijf maar mooi hier.
Niet veel verder kom je dan ook aan 82. Daar kies je richting knooppunt 10. Even een iets drukkere straat oversteken en dan de beroemde Haaghoek op.
Menig wielerliefhebber zal hier wel goede of slechte herinneringen aan hebben. Wij bewonderen de kasseitjes en heroïek even voordat we afslaan naar Fronebroek. Vlak voor het eerste huis dat je tegenkomt, kan je rechts afslaan naar een aardewegje.
Langs een waterloopje, langs bomen en langs weides kronkelt deze weg zich door de natuurpracht van de Zwalmstreek. Waar de weg breder wordt, was het bij ons zeer modderig. Valo trok zich er allemaal niets van aan. Ons fifi’tje is al lang geen fifi’tje meer, hoe meer vuil hoe beter.
Na die modderige afdaling kom je terug op een asfaltweg: de Pottenberg. De wandelknooppunten sturen je naar boven naar punt 10. Bij 10 ga je van de weg af richting knooppunt 73. Je daalt weer langs een beekje af naar een watermolen. Dit is de Perlinckmolen. Ook hier weer een aardig stukje geschiedenis. Volgens de geschriften zou deze molen al rond 868 voor de eerste keer gebouwd zijn.
Maar tiens, nu zijn we weer op dezelfde weg als voor onze klim op de pottenberg. Ja, de wandelknooppunten sturen je hier in een semirondje. Je kan dus een stukje afsteken, maar de omweg heeft wel als voordeel dat je de mooie watermolen goed te zien krijgt.
Vanaf hier is het weer een brede aardeweg tussen weides en bomen. Het loopt omhoog, maar echt moeilijk is het niet. Boven kom je terug op de haaghoek uit. Je hebt hier een mooi zicht dat alleen maar beter wordt als je de baan recht oversteekt naar de straat Buikberglos. Eerst nog asfalt en huizen , dan kasseitjes en dan een aardeweg. Dit alles in een heel open landschap.
We zijn nog steeds op weg naar knooppunt 73. Dus wijken we van de bredere weg af, naar rechts, omhoog richting de Buikberghoeve. Eenmaal terug boven kom je op de Buikberg die je recht oversteekt naar de Muziekstraat. Een gewone asfaltweg met bijna geen verkeer met in de verte de molen (waar punt 73 ligt). Prachtig rustig kuieren.
Nu rustig kuieren… Valo had er in de eerste kilometers de pees opgelegd en was nu een beetje stilgevallen. Voor hem was het een beetje slepen. Maar ook wij voelden het al in onze benen. We besloten de molen links te laten liggen en een klein stukje af te steken. In plaats van af te slaan naar Kempeland volgden we de Muziekstraat ten einde. Daar namen we links en na een paar honderd meter konden we dan terug inpikken op de knooppunten. Richting 80 tussen twee huizen, langs geitjes en klein smal wegje naar de Koekoekstraat ( neen, niet die van Melle). Op het einde van dit smalle pad vind je nog een natuurpuntje.
We zijn er bijna nu. Voorbij knooppunt 80 naar nummertje 81. Nog een laatste stuk (gemakkelijke) aardeweg en dan nog een asfaltweg genaamd Kullaarsweg. Wat een vreemde namen toch allemaal. Via deze straat kom je terug in het dorp van Sint Maria Horebeke uit. Een mooie rondwandeling met mooie zichten en toch wel wat geschiedenis.
Veel wandelplezier!
Wandelknooppunten : 81 (start) – 82-10-73-80-81 : goed voor een totaal van +/- 7.4km
Wanderlust 